Krytycznie o politycznych przepychankach w Goleniowie...

Poprawna ocena aktualnej sytuacji brzmiałaby mnie więcej tak: Jako radny powiatu, wybrany z gminy Goleniów, mieszkaniec miasta od urodzenia, z dużym smutkiem i niepokojem obserwuję okołobudżetowe przepychanki burmistrza z radnymi czy też radnych z burmistrzem i mam oczywiście nadzieję, na kompromisowe zażegnanie tego…no właśnie? Pata? Kryzysu? Impasu? Jednak przy niedzieli pozwolę sobie spojrzeć na sprawę trochę krytyczniej. Obecny stan jest taki, że półrocznej absencji chorobowej wrócił Pan Burmistrz. Dość szybko dolewa oliwy do ognia, komunikując wszem i wobec, że tylko referendum może nas wyzwolić. Obrana taktyka – kto tak definiuje sytuację, ten ma rację. Czy skuteczna? – czas pokaże, w mojej opinii najbardziej szkoda kasy – trzeba i tak wydrukować karty dla wszystkich – pół bańki na moje.
I drugi scenariusz, jak widać nierealizowany. Można by taki powrót ze zwolnienia wykorzystać do dogadania się z radnymi – takie goleniowskie veni, vidi, vici – wyzdrowiałem, dogadałem, uchwaliłem…
Byłem skuteczniejszy niż moi zastępcy, nie przeszkadzało mi, że z 11 anonsowanych na spotkanie przyszło 4. Zresztą przekonanie czterech radnych to sukces z górką, nawet jak jeden radny nie dojedzie zza granicy, a drugi „niezależny” z „opozycji”, choć prosi, żeby nie mówić tak o Nim, się spóźni albo zatrzaśnie w toalecie, to uchwała budżetowa zostanie przyjęta. Niestety ten drugi scenariusz jest obarczony pewnym grzechem pierworodnym – osoba pełniąca urząd burmistrza musi lubić ludzi albo przynajmniej zręcznie tę empatię udawać. Wydaje się, że po 10 latach burmistrz doprowadził do sytuacji, kiedy radni są anty nawet nie dla zasady co personalnie przeciw Niemu.
Jednak najgorsze w tym wszystkim jest to, że dialog pomiędzy burmistrzem a radnymi przeniósł się do mediów internetowych i to one odgrywają niebagatelną, a nawet dominującą rolę w odbiorze obecnej sytuacji. Wiadomości dostajemy szarpane, wyrwane z kontekstu, manipulujące faktami lub przemilczające niewygodne prawdy, oferujące natychmiastową interpretację – i nie waż się mieć własnej! Mechanika jest niezmienna – wybieramy jedną promowaną narrację, znajdujemy aktorów i rozdzielamy im kwestie. Ty będziesz Mędrcem, ty zaś Błaznem, a ty Królem.
Burmistrzowi jest prościej - ma swoje media – „przygotowywane i obsługiwane przez gminnych urzędników za pieniądze podatników” - jak często powtarza na swoim portalu pewien amator cudzej własności, odcięty od tychże właśnie pieniędzy.
„Opozycja” próbuje się odgryzać – autorskie, zręczne przekazy radnych – lokalnego developera i dyrygenta, wspierane przez byłego radnego z Lubczyny, przedstawiciela lokalnej policji. Jest jakiś think tank czy też Mario i Jacek. Jest wreszcie kompletnie nieszablonowy i prostolinijny Andrzej Waldemar (Jego języka, zwłaszcza w stosunku do kobiet absolutnie nie akceptuję). To w nich zawsze i wszędzie naparza Cezary wspierany przez Piotra od WF i jeszcze paru innych pretorian dworu.
Żeby było jasne – wszystkie te osoby znam, lubię i cenię – ale przez internet nie da rady przekonać adwersarzy do swoich racji i wypracować wspólnego stanowiska.
Na zupełny koniec, choć nie wiem, czy ktoś to czytając, dojedzie do tego momentu – zupełnie przypadkowo znalazłem w telefonie zdjęcie (załączone poniżej - przyp.red.) z uroczystości w przedszkolu, do którego chodzi moja młodsza córka. Jak widać, współpraca jest możliwa. Zostańcie w zdrowiu.