A tymczasem w Trzebiatowie… Inwestorzy czy spekulanci?

A tymczasem w Trzebiatowie… Inwestorzy czy spekulanci?

O tym, że sesje Rady Miasta w Trzebiatowie należą do najciekawszych w całym powiecie nie należy nikogo przekonywać. Obrady nierzadko przeciągające się do nocy, liczne nowatorskie zmiany w poddanych pod osąd radnych uchwałach, ostre, gęsto okraszone przycinkami personalnymi dyskusje i ciągłe ataki na Burmistrza to obowiązujący na sesjach w Trzebiatowie standard. W ciągu trwającej już 4 lata kadencji mieszkańcy gminy przyzwyczaili się do comiesięcznego widowiska. Niewątpliwie jedną z ciekawszych postaci tutejszej sceny jest Przewodniczący Rady Miejskiej Pan Mirosław Makarewicz. Pan Makarewicz to radny z wieloletnim doświadczeniem, znający tematykę samorządową zarówno z pozycji radnego, jak i perspektywy burmistrza. I wydawałoby się, że lata praktyki w samorządzie powinny owocować zarówno sprawnością prowadzonych obrad, jak i głęboką refleksją nad dobrostanem gminy jako całości, tymczasem… Tymczasem na ostatniej styczniowej sesji Rady Miejskiej w  Trzebiatowie padły ze strony Pana Przewodniczącego Rady słowa, które nie tylko wprawiły odbiorców w konsternację, ale wywołały spore niezadowolenie graniczące z niedowierzaniem.

Pan Przewodniczący Makarewicz, który zezwala na prowadzenie długich dyskusji nad głosowanymi uchwałami, chociaż w tym celu tj. przedyskutowania wszelkich wątpliwości służą komisje – ale wiadomo te nie są transmitowane – często ma w zwyczaju rezerwować sobie prawo do tzw. „ostatniego słowa”. To charakterystyczne dla jego maniery summa summarum* to nie tylko zbiór złotych myśli często ocierających się o logikę i retorykę na wzór Prezesa NBP (poniżej prezentacja tego typu wywodu) to także specyficzne Urbi et Orbi* do miasta Trzebiatowa i okolic. Oczywiście, przy zachowaniu pełnego szacunku dla Burmistrza Domańskiego jako człowieka, zawsze godzące w realizowaną przez Burmistrza politykę rozwoju Gminy Trzebiatów.

Tym razem, na styczniowej sesji, nie było inaczej, a było wręcz zaskakująco. Realizując swoją misję jako Osoba O Prawie Do Ostatniego Słowa, w tym wypadku na temat sprzedaży działek w Mrzeżynie i Rogowie, z których środki są ujęte jako dochody w zdewastowanym przez radnych opozycji, w odniesieniu do projektu Burmistrza budżecie, Pan Makarewicz powiedział:

Musimy mieć świadomość, w jakich czasach żyjemy, gdzie inwestowanie w te nad morzem czy inne nieruchomości o charakterze użytkowym jest bardziej jest dzisiaj limitowane sytuacją gospodarczą, dostępnością kredytów, drożyzną materiałów budowlanych i wszystkiego. Należy więc, mówiłem o tym na komisjach, z dużą dozą prawdopodobieństwa przypuszczać, że jeżeli uruchomimy te działki do sprzedaży, to najprawdopodobniej je sprzedamy i może za dobre pieniądze, ale po prostu zrobimy wygodę, zrobimy ukłon moim zdaniem w stronę grupy, która zachowa się w sposób spekulacyjny tzn. grupy, która ma pieniądze i nie będzie chciała tracić na tych pieniądzach. Szuka możliwości ulokowania, bo w nieruchomościach na pewno mniej straci niż na koncie jako np. lokata terminowa albo w skarpecie w domu.

I w ten oto sposób gmina i okolice dowiedziały się, że inwestorzy, którzy chcą kupić działki nad morzem w rejonie Trzebiatowa, są na tym terenie traktowani jako spekulanci. Zgodnie z definicją Wielkiego słownika języka polskiego znaczenie słowa spekulant ma charakter pejoratywny (obraźliwy) i określa osobę, która prowadzi interesy i transakcje, o których mówiący sądzi, że są nieuczciwe i nastawione na szybki zysk. Zamiennie można stosować określenia: kombinator, geszefciarz. Zatem, wg Przewodniczącego Rady, każdy zainteresowany zakupem nieruchomości nad morzem nie kieruje się czystymi intencjami, tylko spekulacyjnie zamiast w skarpetę pcha swoje pieniądze do kasy gminy. I to jest złe i niepożądane w Gminie Trzebiatów. Tu także ujawnia się logika rodem ze stand-upów Prezesa MBP – Pan Przewodniczący twierdzi, że te działki do sprzedaży to najprawdopodobniej je sprzedamy i może za dobre pieniądze – zatem nawet w ocenie Pana Makarewicza nie może być mowy o stracie finansowej, szkodzie gminy. Problemem jest to, że uruchomiona sprzedaż zasiliłaby budżety (skonstruowany przez radnych opozycji) i umożliwiłaby realizację zadań inwestycyjnych, które także wprowadzili radni przeciwni Burmistrzowi.

O co więc chodzi? O to żeby się nie udawało i były powody do kolejnych wielogodzinnych maratonów przed kamerą na sesji gdzie cel jest tylko jeden? Czy także o to żeby sąsiednie gminy nadmorskie, kontynuujące sprzedaż gruntów na Wybrzeżu, zyskiwały inwestorów, których w Trzebiatowie Przewodniczący Rady zaklasyfikował jako spekulantów? Czy wówczas kiedy kolejne działki w Rewalu, wyszacowana w budżecie na 17 mln zł (dział 700 rozdział 70005 paragraf 077 uchwały Nr LVIII/411/22 Rady Gminy Rewal z 15 grudnia 2022 roku), zyskają inwestorów i wyrosną kolejne hotele, apartamentowce i pojawią się nowe usługi turystyczne, Trzebiatów znowu będzie trawił poczucie kolejnej straconej szansy? Może czasami warto wziąć 100 zł dzisiaj zamiast marzyć o iluzorycznych tysiącach za parę lat licząc, że pojawi się drugi Gołębiewski i ożywi wywołany brakiem odwagi w kluczowych decyzjach zastój? Odpowiedzią na te pytania jest o dziwo także po części wypowiedź Pana Przewodniczącego, w której ujął clou* problemu - Musimy mieć świadomość w jakich czasach żyjemy – i szkoda, że nie dodał – i z jaką Radą Miasta.

___

* - autor przeprasza za nadużywanie zwrotów obcojęzycznych, ale zainspirowany licznymi cytatami i bon motami Pana Przewodniczącego postanowił utrzymać narzuconą konwencję